-Ach. Tak. - pokiwała głową niezbyt konkretnie - No dobra, to dzisiaj już pójdę.
Podniosła kaganiec z ziemi i założyła go wilkowi. Czuła się już odrobinę swobodniej, wilk chyba nie mógł jej zagrozić związany, a jej umysł przestał tworzyć czarne scenariusze. Niezbyt jej się podobało to, że nazywał ją kotem, ale przynajmniej słowa nie mogły jej zagrozić.
Chwyciła tacę w ręce i wyszła, zatrzymując się jeszcze przed drzwiami.
-Wrócę jutro. - rzuciła przez ramię.
Skrzętnie zamknęła za sobą drzwi, odniosła tacę do pokoju woźnego, zmieniła się w wilka i wybiegła z budynku.

-Nic wielkiego...kotku. Sam to sobie zrobiłem. - powiedział powoli, uśmiechając się krzywo. Czujne, srebrne oczy uważnie obserwowały każdy ruch dziewczyny.

Nie przeżywaj tak, poprawię ci, jak wrócę >.<

Zostałam skrócona. O głowę. I nogi. Ech, ja naprawdę lubię pełne imię Nemhain. Smutek straszny bacą targa.

-Och, co ci się stało w łapę? - zapytała, zaskoczona zapominając o strachu. Wychyliła głowę, żeby się przyjrzeć uszkodzeniu. Ciekawość zawodowa, czy chęć pomocy? Pewnie jedno i drugie. Po chwili dodała też, jakby dopiero to zauważyła:
-Kotku? Nie, razej nie. Koty, czyli feliciae bodajże, to zupełnie inna rodzina niż psowate, caeni-cośtam. Już zapomniałam większość, to było jeszcze w szkole wyższej. - odchrząknęła, starając sobie przypomnieć dokładną nazwę psowatych.

Oki ;-;

-Dziękuję, kotku. - mruknął cicho, puszczając jej oko. Pochylił pysk na tyle, na ile pozwalały mu łańcuchy na szyi, żeby spojrzeć na zawartość tacy. Jak zwykle papki bez smaku, zero mięsa. Zlizał nieco żarcia, po czym językiem wydobył z zagłębienia kilka tabletek. Zamknął pysk i z powrotem zaczął obserwować dziewczynę. Przechylił głowę nieznacznie na bok, wciąż patrząc jej w oczy, po czym szarpnął lekko kikutem prawej łapy.

A, no dobra. To zmień mi na Anastasia 'Nemhain' Vaillancourte. Chyba że za długie. Wtedy może być bez Anastasii. A jeśli nadal za długie to sama Nemhain.

Rozpięła kaganiec - powoli, z powodu spoconych dłoni. Potrzebowała aż trzech prób, żeby otworzyć sprzączkę. Chciała coś powiedzieć, ale wyschło jej w gardle. Odchrząknęła i wydusiła:
 -Masz, to dla ciebie.
Raczej nie musiała nic mówić, ale powiedzenie czegoś dodało jej odrobiny animuszu. Zdjęła kaganiec, ujmując go dwiema rękami.

No bo twoja postać ma inaczej na imię ;-; Tylko pytam ;-;